۱) صحیحی و اعمی هر دو به اطلاق تمسک می کنند، زیرا امر، لفظی است.
۲) صحیحی احتیاط می کند و اعمی برائت جاری می کند.
۳) صحیحی به اصل و اعمی به اطلاق تمسک می کند.
۴) صحیحی و اعمی هر دو به اطلاق آیه تمسک می کنند و جزئیت سوره را نفی می کنند.
۱) صحیحی و اعمی هر دو به اطلاق تمسک می کنند، زیرا امر، لفظی است.
۲) صحیحی احتیاط می کند و اعمی برائت جاری می کند.
۳) صحیحی به اصل و اعمی به اطلاق تمسک می کند.
۴) صحیحی و اعمی هر دو به اطلاق آیه تمسک می کنند و جزئیت سوره را نفی می کنند.